به گزارش خبر ایرانی، گراب یکی از این چشمهای گریان است که با وجود گلایه از آلودگیهایی که بشر تولید میکند آب آن همچون اشک چشم زلال و حتی درمانگر است. چشمه گراب در 50کیلومتری جنوب مشهد و در مسیر جاده قدیم مشهد به نیشابور از دل زمین میجوشد و آب غنی از موادمعدنی آن همچنان برای بسیاری از بیماریها حکم درمان را دارد تا جایی که در وصف درمانگریهای آن اهالی منطقه واقعیتها و داستانهای زیادی را سینه به سینه نقل میکنند.
در واقع چشمه گراب متشکل از چندین چشمه با فواصل تقریبی 500 متر از یکدیگر است که اغلب دارای دهانههای مخروطی و مرتفع تر از سطح زمین است.
در مورد نام این چشمه نیز برخی زبانشناسها و تاریخدانها بر این باورند که گراب به چشمهها و آبهای معدنی گفته میشود که دارای گوگرد هستند و اهالی برای درمان زخمهای پوستی از آن بهره میبردهاند. به گفته کارشناسهای زمینشناسی آب این چشمه مخروطیشکل از دستهآبهای کلروره سدیک آهندار و هیپوترمال با باقیمانده خشک زیاد و اسیدیته زیاد است.
گراب واژهای فارسی است که مرکب از دو جزء «گر» و «آب» میباشد. در لغت نامه دهخدا برای معنای واژه گَر(gar) بیماری کچلی آمدهاست. در عربی بدان جرب و در ترکی هم به آن قوتور میگویند. واژه آب (ãb) نیز در غالب موارد به همین معنی متداول در فارسی امروزی است.
واژه گراب (معادل انگلیسی Mange Water) عموماً اشارهای به چشمهها یا چاههای آب معدنی گوگرد دار است. از نظر زمین شناسی طبق بررسیهای انجام شده به نظر میرسد که مجموعه چشمههای تراورتن ساز منطقه گراب در مجاورت گسل سنگ بست- شاندیز و در بخش جنوبی آن قرار میگیرد. این موضوع البته نشان دهنده این است که منطقه دنباله طبیعی رون بینالود نیز به شمار میرود.
مردم محل از آب این چشمه به عنوان دارو و برای التیام زخمهای سطحی استفاده میکنند. وجود املاح کلر و سولفات فراوان و نیز ترکیبات به حد اشباع در آب نشاندهنده ارتباط آب با منابع غنی زیرزمینی از این مواد است. این نوع ترکیبات بیشتر در زمینهای دوره تریاس در دریاها باقی ماندهاند. این نوع آبها مُدِر نیز هستند و در نتیجه به دفع مواد زاید کمک میکنند.